Prawdziwe Diabeł Biblijna Wyjaśnienie. Tlumaczenie: Waclaw Cwiecek

Kompletna książka jak PDF

Rozdzial 1: Historia Doktryny
1-1 Historia Diabla I Szatana W Starotestamentowych Czasach
1-1-1 Izrael w Niewoli: Babilonskie I Perskie Wplywy
1-1-2 Grecki Wplyw
1-2 Diabel po Nowym Testamencie
1-2-1 Szatan wedlug Jystyna Meczennika
1-2-2 Szatan wedlug Ireneusza i Tertuliana
1-2-3 Szatan wedlug Clemensa i Orygena
1-2-4 Szatan wedlug Lactanjusza i Anastazjusza
1-2-5 Szatan wedlug Augustyna
1-3 Szatan w Sredniowieczu
1-4 Szatan od Czasow Reformacji
1-4-1 Szatan w Raju Utraconym
1-5 Protestanci: Opor Popularnej Ideii Diabla
1-6 Diabel I Szatan we wspolczesnym mysleniu

Rozdzial 2: Niektore Podstawowe Nauki Biblijne
2-1 Aniolowie
2-2 Pochodzenie Grzechu i Zla
Dygresja 2: Rzymianie oraz madrosc Solomona
Dygresja 3: Kontekst Rodzaju 1-3
2-3 Szatan i Diabel
2-4 Zydowski Szatan
2-5 Pieklo
Dygresja 4 "Duchy w wiezieniu"

Rozdzial 3: Praktyczne Powiazania
3-1 Niektore Praktyczne Powiazania
3-1-1 "Byc duchowego usposobienia": Sedno Chrzescijanstwa
3-2 Diabel i Szatan: Trudne Pytania

Rozdzial 4: Demony
4-1 Diabel, Szatan i Demony
4-2 Demony i Balwany
4-3 Demony i Choroby
4-4 Jezyk Tamtych Dni
Dygresja 5 Bog Adoptuje Ludzka Perspektywe
4-6 Demony: Dlaczego Jezus Nie Skorygowal Ludzi?
4-7 Psychologia Wiary w Demony
4-8 Demony: Podsumowanie

Rozdzial 5: Niektore Przekrecone Wersety
Rozdzial 5 Studium Niektorych Biblijnych Wersetow Ktore Wspominaja Diabla i Szatana
5-2 Waz w Edenie
5-3 Synowie Bozy i Corki Ludzkie
5-4 Szatan w Hioba
5-4-1 Satan w Hioba: Wspolwierny?
5-4-2 Szatan w Hioba: Aniol-Szatan?
5-4-3 Obalenie Mitu 'Szatana' w Hioba
5-5 Lucyfer Krol Babilonu
5-6 Nanaszczony Cherubin
5-7 Szatan w Zachariasza 3
5-8 Kuszenie Jezusa
5-8-1 Jezus Na Pustyni: Studium Jezykowe Oraz Natura Pokus
5-8-2 Kuszenie Na Pustyni: Spojrzenie W Myslenie Jezusa
5-9 Nieczyste Duchy
5-10 Diabel I Jego Aniolowie
5-11 Szatan Zabiera Slowo
5-12 Szatan Jak Blyskawica
5-13 Szatan Wstepuje w Judasza
5-14 Piotr I Szatan
5-15 Wasz Ojciec Diabel
5-16 Przesladowanie Przez Diabla
5-17 Dziecko Diabla
5-18 Moc Szatana
5-19 Wydanie Szatanowi
5-20 Bog /Ksiaze Tego Swiata
5-21 Aniol Swiatlosci
5-22 Wyslannik Szatana
5-23 Ksiaze Nadziemski
5-24 Dawac przystep Diablu
5-25 Zasadzki Diabelskie
5-26 Sieci Diabelskie
5-27 Poszli za Szatanem
5-28 Przeciwstaw Sie Diablu
5-29 Lancuchy Ciemnosci
5-30 Cialo Mojzesza
5-31 Synagoga Szatana
5-32 Michal i Wielki Smok
5-33 Diabel i Szatan Zwiazani
Dygresja 6: "Czlowiek Bezprawia " (2 Tes. 2)

Rozdzial 6: Troche Koncowych wnioskow
6-1 Prawdziwy Diabel: Koncowe Wnioski
Legion i Gadarenskie Swinie

4-2-3 Studium: Bogowie Egiptu
Rozważmy plagi zesłane na Egipt: każdy z tych cudów [bo to były cuda] był zaprojektowany przez Boga aby pokazać całkowite nie istnienie głównych Egipskich demonów [bożków]. “…wykonam sądy nad wszystkimi bogami Egiptu; Ja jestem Yahveh” [Wyj.12:12; 15:11; Liczb 33:4]. Jest tu mowa o tych “bogach” jakby były realnymi osobami, po to żeby wykazać całkowitą wyższość Yahveh nad nimi, aby uzmysłowić nam, że one nie istnieją. Zauważmy w jaki sposób byli sądzeni Egipcjanie [Rodz.15:14]; ich bałwany [“bogowie”] są używane jako reprezentanci [metonimia] tych, którzy w nie wierzą. Podobnie słowo “demony” jest także użyte jako metonimia na tych, którzy w nie wierzyli [np. Mar. 2:32,34]. Sąd nad Egipskimi bogami jest wykazany przez odnośnik Biblijny, który w inny sposób jest niezrozumiały. W Wyj.7:19 pisze, że “będzie krew w całej ziemi Egipskiej na drewnie i kamieniu”. “Drewno i kamień” jest terminem zwykle używanym w Biblii na opisanie bałwanów; “Egipscy kapłani mieli zwyczaj obmywania ich bogów każdego poranka” [1]. Tak tedy ci bogowie zostali pokazani jako martwi. Największym Egipskim bogiem był bóg słońca Ra, a faraon był widziany jako jego manifestacja na ziemi. Być może znajdziemy tu aluzję w słowach Faraona, których używa aby grozić Mojżeszowi: “uważajcie, bo przed waszym obliczem jest zło [ra`a]” [Wyj.10:10]. Odpowiedzią Yahveh było zaćmienie słońca i spowodowanie ciemności [Wyj.10:21].

Inni bogowie Egiptu
Bardzo rzadko spotykamy w Biblii, żeby Bóg wyraźnie zaprzeczał istnieniu innych bogów. Raczej są one pokazane jako nic nie znaczący wymysł człowieka i są one zdemaskowane poprzez absolutną potęgę cudów. Nowy Testament jest jeszcze jednym tego przykładem, gdy używa terminologii demonów, kiedy opisuje cuda uczynione przez Jezusa. Nie ma wyraźnego zaprzeczenia istnienia demonów, ale ich nieistnienie jest pokazane przez cuda. Jest to znaczące, że język Nowego Testamentu, mówiący o opętaniu przez demony, jest używany jedynie w kontekście mocy Bożej użytej w cudownym uzdrawianiu. Pomimo tego Izrael nie zdołał pojąć tej lekcji.
Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się dlaczego Izrael uczynił złotego cielca? Dlaczego nie jakieś inne zwierze? Wygląda na to, że Izrael identyfikował złotego cielca z Egipską boginią Hathor. “Egipska bogini Hathor pojawia się w formie krowy, kobiety z krowią głową albo kobiety z krowimi rogami/ albo uszami. Miała kilka innych tytułów, takich jak Złota albo Pani Muzyki. Była patronką miłości, macierzyństwa, pijaństwa, zabawy, tańca i muzyki. Kult czczenia Hathor zdegenerował się w niemoralność i jest ona przedstawiona w obrazach albo w rzeźbach pokazujących zmysłową młodą kobietę. Hathor była obrończynią podróżujących z Egiptu do różnych destynacji, włącznie z Synajem”. Tak tedy Izrael szybko zapomniał lekcję, jaka była im dana w Egipcie- że bogowie/demony Egipskie nie mają żadnej mocy! Poniższy odnośnik do Hathor daje nam dalsze spojrzenie na tą sprawę:

Hathor miała kilka kształtów włączając w to krowę, kobietę z krowią głową, kobietę z krowimi rogami I uszami [2].
Hathor była także nazywana `Złota`[3]
Hathor była obrońcą podróżników z Egiptu do rożnych destynacji włącznie z Synajem [4]
Patronka pijaństwa [5]
Miała tytuł `Pani Muzyki`[6]
Oddawanie czci Hathor składało się między innymi z grania na różnych instrumentach oraz z tańcem [7]
Oddawanie czci Hathor było przyjemne i rozkoszne dla tych, którzy brali w tym udział [8].
Hathor była też boginią miłości [9]
Oddawanie czci Hathor kończyło się na niemoralności [10].

Kiedy rozmyślamy nad pobytem Izraela w Egipcie to jest to zadziwiające, kiedy zauważymy, że sny Faraona w czasach Józefa były odwrotnością pogańskich idei. Jeden z najważniejszych Egipskich bogów, Ozyrys, miał siedem krów; Józef musiał mieć dużo odwagi, aby powiedzieć Faraonowi, że siedem tłustych krów będzie zjedzone przez siedem chudych krów [Rodz.41:20; prawdopodobnie reprezentuje Izraela na dłuższą skale, por. Ozeasza 4:15-16; Amosa 4:1]. Zagadnienie jakie pragnę naświetlić w tym kontekście jest takie, że pogańskie idee Faraona nie były sprostowane w sposób bezpośredni; zamiast tego jest wykazana wyższość Yahveh i Jego ludu.

Wykazano przez wielu autorów, że istnieje sporo mitycznych historii w okolicznych, Bliskowschodnich kulturach, które brzmią jak aluzja do Biblijnych cudów, jak na przykład zatrzymujące się słońce, wyschnięcie Morza Czerwonego, itd. [11]. Przypisują one te cuda ich różnorodnym bogom. Jest całkiem możliwe, że te legendy są korupcją wydarzeń, które wydarzyły się w Biblijnym sprawozdaniu i mają swój początek znacznie później niż te wydarzenia miały miejsce. Niemniej jednak, jest niemożliwym aby ustalić dokładną datę początku tych pogańskich legend. Zgodnie z wystarczającą ilością dowodów wskazujących na to, że to Bóg uczynił te cuda po to,  aby zniszczyć znaczenie okolicznych mitów i filozofii,  wydaje się bardzo prawdopodobne, że te legendy istniały przed Biblijnymi wydarzeniami. Kiedy Bóg rozdzielił Morze Czerwone albo zatrzymał obroty ziemi, to robił aluzję do tych legend, które mówią, że takie cuda były zrobione przez bogów X, Y albo Z. Było jasne, że Yahveh, Bóg Izraela, dokonał tych rzeczy- i było to w rzeczywistości, a nie w legendach.

DODATEK: "Nawet demony wierzą i drżą" (Jakuba 2:19)
“Demony” są użyte tutaj przez metonimia, po to by opisać [rzekomo] opętanych przez demony ludzi oraz ich widocznych drgawek w czasie ich wyleczenia. Nie myślę jednak, że ten werset w liście Jakuba mówi nam o doktrynalnej prawdzie odnośnie demonów. Kontekst Jakuba 2 pokazuje, że jest to część dyskusji pomiędzy “człowiekiem uczynków” [który myśli, że uczynki mogą zbawić], a “człowiekiem wiary” [który myśli, że wystarczy mówić, że wierzy, a to będzie wystarczające, a sposób życia nie ma znaczenia]. Obydwoje z tych ludzi prezentuje `nieprawdziwe twierdzenie`, tak więc nie jest to zaskoczeniem kiedy `człowiek uczynków` nie docenia `wiary` przez twierdzenie, że nawet opętani przez demony ludzie mogą wierzyć i być wyleczeni. Ten werset sam w sobie z trudnością może posłużyć jako dowód, że demony rzeczywiście istnieją- standardowe podejście mówi, że demony są upadłymi aniołami, które nie mają wiary i nie mogą okazać skruchy ani też być wyleczeni z ich niegodziwości. Ten werset, nawet czytając go powierzchownie, zaprzecza temu  wierzeniu.

Odnośniki
(1) Umberto Cassuto, A Commentary On The Book Of Exodus (Jerusalem: Magnes Press, 1997 ed.) s. 99.
(2) M.A. Murray, Egyptian Temples (London: Duckworth, 1931) s. 53-54.
(3) Journal of Egyptian Archaeology, Vol. 5, s.57.
(4) Eretz Israel, Vol. 12, s.118.
(5) Joyce Tyldesley, Hatchepsut The Female Pharaoh (London: Penguin, 1998) s.171.
(6) Joyce Tyldesley, ibid s.171.
(7) M.A. Murray, op cit s. 185.
(8) Journal of Egyptian Archaeology, Vol. 5, P.57.
(9) D.B. Redford, Egypt, Canaan And Israel In Ancient Times (Princeton: Princeton University Press, 1992) s.232.
(10) M.A. Murray, op cit s.54.
(11) Kilka standardowych Religijnych Podręczników używanych w szkołach zawiera odnośniki, które tutaj mają odniesienie. Być może najbardziej uderzający dowód na rozmiar używanych aluzji możemy znaleźć u Immanuela Velikovskyiego w jego książkach Worlds In Collision and Ages In Chaos ( London: Weidenfeld & Nicholson, 1957 & 1959).