Prawdziwe Diabeł Biblijna Wyjaśnienie. Tlumaczenie: Waclaw Cwiecek

Kompletna książka jak PDF

Rozdzial 1: Historia Doktryny
1-1 Historia Diabla I Szatana W Starotestamentowych Czasach
1-1-1 Izrael w Niewoli: Babilonskie I Perskie Wplywy
1-1-2 Grecki Wplyw
1-2 Diabel po Nowym Testamencie
1-2-1 Szatan wedlug Jystyna Meczennika
1-2-2 Szatan wedlug Ireneusza i Tertuliana
1-2-3 Szatan wedlug Clemensa i Orygena
1-2-4 Szatan wedlug Lactanjusza i Anastazjusza
1-2-5 Szatan wedlug Augustyna
1-3 Szatan w Sredniowieczu
1-4 Szatan od Czasow Reformacji
1-4-1 Szatan w Raju Utraconym
1-5 Protestanci: Opor Popularnej Ideii Diabla
1-6 Diabel I Szatan we wspolczesnym mysleniu

Rozdzial 2: Niektore Podstawowe Nauki Biblijne
2-1 Aniolowie
2-2 Pochodzenie Grzechu i Zla
Dygresja 2: Rzymianie oraz madrosc Solomona
Dygresja 3: Kontekst Rodzaju 1-3
2-3 Szatan i Diabel
2-4 Zydowski Szatan
2-5 Pieklo
Dygresja 4 "Duchy w wiezieniu"

Rozdzial 3: Praktyczne Powiazania
3-1 Niektore Praktyczne Powiazania
3-1-1 "Byc duchowego usposobienia": Sedno Chrzescijanstwa
3-2 Diabel i Szatan: Trudne Pytania

Rozdzial 4: Demony
4-1 Diabel, Szatan i Demony
4-2 Demony i Balwany
4-3 Demony i Choroby
4-4 Jezyk Tamtych Dni
Dygresja 5 Bog Adoptuje Ludzka Perspektywe
4-6 Demony: Dlaczego Jezus Nie Skorygowal Ludzi?
4-7 Psychologia Wiary w Demony
4-8 Demony: Podsumowanie

Rozdzial 5: Niektore Przekrecone Wersety
Rozdzial 5 Studium Niektorych Biblijnych Wersetow Ktore Wspominaja Diabla i Szatana
5-2 Waz w Edenie
5-3 Synowie Bozy i Corki Ludzkie
5-4 Szatan w Hioba
5-4-1 Satan w Hioba: Wspolwierny?
5-4-2 Szatan w Hioba: Aniol-Szatan?
5-4-3 Obalenie Mitu 'Szatana' w Hioba
5-5 Lucyfer Krol Babilonu
5-6 Nanaszczony Cherubin
5-7 Szatan w Zachariasza 3
5-8 Kuszenie Jezusa
5-8-1 Jezus Na Pustyni: Studium Jezykowe Oraz Natura Pokus
5-8-2 Kuszenie Na Pustyni: Spojrzenie W Myslenie Jezusa
5-9 Nieczyste Duchy
5-10 Diabel I Jego Aniolowie
5-11 Szatan Zabiera Slowo
5-12 Szatan Jak Blyskawica
5-13 Szatan Wstepuje w Judasza
5-14 Piotr I Szatan
5-15 Wasz Ojciec Diabel
5-16 Przesladowanie Przez Diabla
5-17 Dziecko Diabla
5-18 Moc Szatana
5-19 Wydanie Szatanowi
5-20 Bog /Ksiaze Tego Swiata
5-21 Aniol Swiatlosci
5-22 Wyslannik Szatana
5-23 Ksiaze Nadziemski
5-24 Dawac przystep Diablu
5-25 Zasadzki Diabelskie
5-26 Sieci Diabelskie
5-27 Poszli za Szatanem
5-28 Przeciwstaw Sie Diablu
5-29 Lancuchy Ciemnosci
5-30 Cialo Mojzesza
5-31 Synagoga Szatana
5-32 Michal i Wielki Smok
5-33 Diabel i Szatan Zwiazani
Dygresja 6: "Czlowiek Bezprawia " (2 Tes. 2)

Rozdzial 6: Troche Koncowych wnioskow
6-1 Prawdziwy Diabel: Koncowe Wnioski
Legion i Gadarenskie Swinie

2-4 Żydowski Szatan
Już wyjaśniliśmy powyżej, że słowo `szatan` oznacza` przeciwnika` oraz `diabeł` odnosi się do fałszywego oskarżyciela. Te zwroty mogą czasami odnosić się do poszczególnych osób albo organizacji, które w pewnym sensie są `przeciwnikami`, a czasami w Nowym Testamencie odnoszą się do największego przeciwnika ludzkości, tzn. grzechu. Bliższe studiowanie Nowego Testamentu pomoże nam zrozumieć, że bardzo często `szatan` w przypadku Jezusa oraz Jego pierwszych naśladowców, odnosił się do Żydowskiego systemu, który mu się sprzeciwiał, a zwłaszcza do tego, co On głosił. Nie tylko Żydzi ukrzyżowali Bożego Syna, ale także księga Dziejów wykazuje, że Żydowska opozycja była głównym przeciwnikiem dla apostoła Pawła w jego wysiłku, aby rozpowszechnić ewangelię i założyć pierwsze zbory [Dz 13:50,51; 14:2,5,6,19; 17:5-9,13,14; 18:6,12-17; 21:27-36; 23:12-25]. Paweł mówi o Żydowskiej opozycji jako tych, którzy “zabili zarówno Pana Jezusa, jak i [chrześcijan z pierwszego wieku] proroków, i odrzucili nas; oni nie podobają się Bogu i sprzeciwiają się każdemu, przeszkadzając nam w mówieniu do pogan, żeby mogli być zbawieni. Tak wiec nieustannie wypełniali miarę ich grzechu”[1 Tes. 2:13-16].

To są mocne słowa I tak powinny być użyte w naszej ocenie, w jakim stopniu Żydzi rzeczywiście byli wielkim `szatanem` wobec misji Chrystusa w pierwszym wieku. Trzy razy synagogi wymierzyły Pawłowi 39 batów [2 Kor.11:24]. Żydzi z Pizydii w Antiochii przeklęli Pawła oraz jego przesłanie [Dz.13:45 Gk.], wyrzucili go z miasta, a potem podróżowali 180 km, do Lystry żeby przeszkodzić mu w jego głoszeniu. Żydzi w Ikonium i Jerozolimie próbowali spowodować zamieszanie i podjudzić pogańskie władze przeciwko Pawłowi [Dzieje 14:2,5]. Nic więc dziwnego, że przemówienie Pawła na temat Hagar i Sary mówi o ziemskim Jeruzalem będącym prześladowcą prawdziwych dzieci Bożych [Gal.4:29]. Paweł wiele razy w swoich listach mówi o fałszywych naukach Żydowskich i próby przeniknięcia do zborów, które dopiero założył [Gal.2:4]. W Rzymie, a także w innych miejscach Żydzi próbowali się podlizać Rzymianom przez donoszenie o Chrześcijańskiej działalności do lokalnych władz [1].

Żydowscy uczeni w Piśmie i Faryzeusze próbowali ze wszystkich sił żeby “móc znaleźć jakieś oskarżenie” przeciwko Panu Jezusowi [Luk.6:7]; ich fałszywe oskarżenia przeciwko Niemu są zwłaszcza widoczne w czasie Jego toku sędziowskiego. Piłat zapytał ich “Jakie oskarżenia przynosicie przeciwko temu człowiekowi?” [Jana 18:29] pokazuje Żydów jako końcowych fałszywych oskarżycieli Syna Bożego. Ponieważ w tym dramatycznym czasie odgrywali oni rolę Diabła, fałszywego oskarżyciela, co było przyczyną, że Boży Syn został zabity. Nic zatem dziwnego, że idee `diabła` oraz `szatana` są powiązane z Żydowskim systemem opozycji do Chrystusa i Jego ludu. To samo słowo `oskarżyciel` jest użyte pięć razy kiedy jest mowa o Żydowskich fałszywych oskarżeniach dotyczących Pawła w ich wysiłku, żeby przeszkodzić jego pracy dla Chrystusa [Dz. 23:30, 35:24; 25:16,18].

Żydowska Opozycja do Ewangelii będąca Szatanem
Jest to zaskakujące, że jest dużo odnośników do Żydowskiego system, a zwłaszcza Judaistów [ludzi, którzy wymuszali aby ściśle przestrzegać litery prawa], opisywanych jako Diabeł albo Szatan:

• Łuk.6:7 opisuje uczonych w piśmie i Faryzeuszy szukających każdej okazji, żeby fałszywie oskarżyć Pana Jezusa. Rzeczywiście byli oni `Diabłem` - fałszywym oskarżycielem.
  - 1 Tess. 2:14-16 donosi jak “Żydzi…prześladowali nas [Pawła i jego współpracowników]…zabraniając nam mówić do pogan”. Ale Paweł mówi dalej w w.18: “przybylibyśmy do was…jeszcze raz, ale Szatan powstrzymał nas”. “Szatan” odnosi się do Żydowskiej opozycji względem Ewangelii i zaplanowanego przez Pawła głoszenia poganom w Tessalonice. - “Fałszywi apostołowie, zwodzicielscy pracownicy, przekształcających się w “Anioła światłości” [2 Kor.11:13-14] z całym prawdopodobieństwem odnosi się do sprytnej Judaistycznej infiltracji do młodych kościołów z dwulicowymi agentami` [zobacz 2 Kor. 2:11: Gal.2:4-6: Judy 4].]
  - Fałszywi nauczyciele “wpełzali” tak jak wąż pełza [Judy 4].
  - Tą samą grupę ludzi mógł Chrystus mieć na myśli w Jego przypowieść o chwastach zasianych na polu [Żydowskiego] świata przez Diabła, potajemnie [por.”fałszywych [Żydowskich] braci nieświadomie wprowadzonych”, Gal. 2:4-6].
  - Przypowieść o siewcy łączy Diabła z ptactwem, które wydziobuje Słowo od potencjalnych nawróconych, zatrzymując ich duchowy wzrost. To bardzo dokładnie pasuje do Judaistów, którzy sprowadzali młode zbory na manowce, a także Żydów, którzy “zamykali Królestwo Niebiańskie dla ludzi…sami nie wchodząc i nie pozwalają innym aby wejść” [Mat.23:13]. Diabeł zabiera słowa o Królestwie, “aby nie uwierzyli i byli zbawieni” [Luk. 8:12].
• - Żydowscy religijni przywódcy byli od “ich ojca Diabła” [Jana 8:44]. To by tłumaczyło dlaczego Jezus nazwał Judasza diabłem [Jana 6:70] ponieważ Żydowski Diabeł wszedł w niego i począł, czynić z niego `diabła`. Na przestrzeni kilu wersetów czytamy słowa Pana Jezusa mówiącego, że “diabeł” jest “kłamcą” – a potem powtarzając, że Jego Żydowscy przeciwnicy są “kłamcami”[Jana 8:44,55]. To są jedyne miejsca gdzie Pan używa słowa “kłamca” – co jasno wskazuje, że On identyfikuje Żydów z “diabłem”. Jeżeli ojcem Żydów był Diabeł, to także `Diabeł` był ich odpowiednim opisem. Oni byli “pokoleniem żmijowym”, co jest aluzją do węża z ogrodu Eden, który podsumowuje “Diabła”; “węża starodawnego, nazwanego Diabłem oraz Szatanem” [Obj.12:9].  W taki sam sposób w jaki Judasz stal się diabłem, tak samo “fałszywy prorok, Żyd  o imieniu Bar-Jezus” jest nazwany “synem Diabła” [Dz. 13:6,10], i taki opis czyni go widzialnym przedstawicielem Żydowskiej opozycji wobec Ewangelii. Jest o wiele więcej powiązań pomiędzy wężem, a Żydami; najbardziej wyraźne znajduje się w Izajasza 1:4 “lud obciążony grzechem, zbrodnicze nasienie, skażone dzieci”. To jest opis Izraela językiem z Rodz. 3:15 dotyczącym węża. Tak tedy Mesjanistyczny Psalm 140:3,10 opisuje Chrystusa, który rozmyśla nad jego Żydowskimi prześladowcami “Jak wąż ostrzą swoje języki, jad żmii jest pod ich językiem…niech spadną na nich rozżarzone węgle;  strąć ich w ogień” [co odnosi się do rozpadającego się miasta Jeruzalem w A.D.70?]. Jest całkiem możliwe, że zachęta Chrystusa do siedemdziesięciu uczniów, że “dam wam moc stąpania po żmijach i skorpionach i nad całą mocą wroga” [Luk.10:19] miał pierwszorzędny odnośnik do ich możliwości żeby przezwyciężyć Żydowską opozycję w czasie ich głoszenia.

- Psalm 109 jest proroctwem o wydaniu Chrystusa na śmierć [8=Dzieje 1:20]. Szatanowie [“przeciwnicy”] Pana Jezusa, o których Psalm mówi [:4,20,29]to Żydzi, a specyficzny `Szatan` z wersetu 6 to Judasz.
- Archanioł Michał kłócąc się z Diabłem o ciało Mojżesza może odnosić się do Anioła, który prowadził Izraela poprzez pustynie, który zmagał się z grupą niezadowolonych Żydów [Judy 9].
- “Synagoga Szatana”, która prześladowała eklezję [Obj. 2:9; 3:9], pokazuje w sposób jaskrawy powiązanie pomierzy `Szatanem`, a Żydowską opozycję do Ewangelii.

Judasz, Szatan i Żydzi
Psalm 55:13-15 przepowiada zdradę Judasza. Mówi o Judaszu w pojedynczej osobie, ale także mówi o jego pracy czynionej przez grupę ludzi – Żydów, praktycznie: “to byleś ty, mój rówieśnik, towarzysz i przyjaciel, z którym napawaliśmy się rozmową…niech rzuci na nich [liczba mnoga]śmierć, by żywcem weszli do krainy śmierci” [porównaj w jaki sposób Judasz skończył]. Podobnie inne proroctwa dotyczące zdrady Judasza takie powiawszy go z Żydowskim systemem: “Nawet mój przyjaciel, na którym polegałem, który jadł mój chleb [porównaj Jezusa podającego chleb Judaszowi], podniósł na mnie stopę. Ale Ty o Panie, bądź miłosierny dla mnie; dźwignij mnie, a im odpłacę” [Psalm 41:9,10].Tak wiec Judasz był powiązany z Żydami, którzy chcieli zabić Jezusa, i dlatego on także, jest nazwany diabłem. Zarówno Judasz, jak i Żydzi byli klasycznymi `diabłami` ponieważ podążali za ciałem. Jest to później potwierdzone w Psalmie 69. Werset 22 jest cytowany w Rzymian 11:9,10 a dotyczy Żydów: “Niech ich stół będzie dla nich zasadzką …niech ich oczy zostaną zaćmione”. Ten fragment dalej jest kontynuowany w Psalmie 69:25: ”Niech ich miejsce warowne stanie się pustkowiem, a w ich namiocie nie będzie mieszkańca”. To jest cytowane w Dziejach 1:16,20 jako odnoszące się specyficznie do Judasza, ale wypowiedź została zgodnie z tym zmieniona: “…aby zostało wypełnione Pismo, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu…niech jego siedziba stanie się pusta i niech nie będzie w niej zamieszkującego, a jego dokonanie niech weźmie inny”.

W przypowieści o siewcy, “Diabeł” jest opisany jako wróg Chrystusa siewcy/głosiciela Ewangelii- a Jego wrogami byli na początku Żydzi. To były “kąkole” posiane między pszenicą, którą Chrystus zasiewał, “rzeczy, które obrażają”- i Paweł ostrzega Judaizujących, którzy powodowali schizmę/odszczepieństwo rujnująca eklezję [Rzym.16:17; 14:13; Mt.13:38, 39, 25, 41]. To wszystko jest potwierdzone przez Jezusa w Mt. 15:12-13; opisując Faryzeuszy jako rośliny ,“które Niebiański Ojciec nie zasadził”, które miały być wykorzenione w czasie sądu. To był ten `Diabeł`, który włożył pomysł zdrady Jezusa w Judaszowy umysł, tak więc Łuk.22: 2,3 implikuje: “naczelni kapłani i uczeni szukali sposobności jak by móc Go zabić…wtedy Szatan wstąpił w Judasza”. Żydowskie idee o bliskim Królestwie i zrzuceniu jarzma Rzymskiego przez bohaterskiego Mesjasza opanowały Judasza, i spowodowały, że stal się tak bardzo zgorzkniały przeciwko Chrystusowemu Mesjaństwu, że Go zdradził. Żydowski Szatan, w formie zarówno Żydów, jak i ich ideologii, pracował także z innymi uczniami: “Szatan wyprosił sobie, żeby was” [liczba mnoga], Jezus ich ostrzegł. Zwłaszcza Kaplan Najwyższy szukał Piotra: “A Ja prosiłem /modliłem się o ciebie aby nie ustała wiara twoja” [Łuk.22:31-32]. Czy Jezus mógł przewidzieć, że Szatan-Kapłan Najwyższy później aresztuje Piotra i będzie go torturował w więzieniu? W ciągu całego pierwszego wieku, Żydowski i Rzymski Diabeł szukał “kogo by pożreć” [1 Piot.5:8]. Jest to możliwe z 1 Jana 2:14 odnosi się do Żydowskiego Szatana albo “niegodziwca” próbującego zwieść młodych nawróconych, zarówno młodych wiekiem, jak i duchową dojrzałością, tak samo jak i próbował zwieść uczniów w czasie Chrystusowej służby: “Napisałem do was, młodzieńcy, ponieważ jesteście mocni, a słowo Boga mieszka w was, i przezwyciężyliście niegodziwca”.

Prawo Mojżeszowe Jako Przeciwnik
Kiedy Piotr opowiadał jak Chrystus otworzył drogę dla Pogan, aby zyskali zbawienie nie oparte na Prawie, on przypomniał im jak Jezus uleczył “wszystkich, którzy byli pod uciskiem Diabła” [Dz. 10:38]. “Pod uciskiem” dosłownie oznacza `przygnieciony`, czy to oznacza że ludzie którym Jezus pomógł, byli w beznadziejnym jarzmie Żydowskiego systemu? “Tego, który ma władzę nad śmiercią, to jest Diabła” [Heb.2:14] może odnosić się do faktu, że “żądłem [mocą] śmierci jest grzech; a siłą grzechu jest [Żydowskie] Prawo [1Kor.15:56; zobacz także Rzym.4:15; 5:13; 7:8, gdzie `Prawo`, które daje moc grzechowi jest [Żydowskim] prawem]. Mając na uwadze, że 'Diabeł` często odnosi się do grzechu i ciała, to wydaje się to znaczące że `ciało` oraz `grzech` są często powiązane z Prawem Mojżeszowym. Cały fragment w Heb.2:14 może być odczytany z odnośnikiem do Żydowskiego Prawa będącym `zniesione` przez śmierć Jezusa [Króla Jakuba. “zniszczył tego, co ma władze nad śmiercią”]. Diabeł trzymał człowieka w więzach, tak samo jak to robiło Prawo [Gal.4:9; 5:1; Dz.15:10; Rzym.7:6-11]. Prawo było `oskarżycielem` [Rzym.2:19,20; 7:7] tak samo jak Diabeł. Jednym z głównych tematów listu do Galacjan jest potrzeba, aby zostawić Prawo. “Jesteście powołani do wolności…bo Prawo zostało wypełnione…dlatego mowie, Chodźcie w Duchu, a nie będziecie wypełniać pożądliwości ciała, bo ciało pożąda przeciwko Duchowi…tak że nie możecie robić tego, co byście chcieli”. To z powodu Prawa, którego przestrzeganie było niemożliwe dla grzesznego człowieka to znaczy niemożliwe, aby być mu posłusznym tak jak tego by ktoś pragnął. “Ale jeżeli jesteście prowadzeni przez Ducha, to nie jesteście pod Prawem”. To wskazuje na powiązanie pomiędzy Prawem, a ciałem Gal.5:13-18]. Ten sam kontrast pomiędzy Duchem, a ciałem jest zauważalny w Rzym.8:2-3: ”Prawo Ducha zrycia w Chrystusie Jezusie wyswobodziło mnie od prawa grzechu i śmierci. Bo co Prawo [Mojżeszowe] nie mogło dokonać…”.  Prawo pośrednio pobudzało “uczynki ciała” wyszczególnione w Gal. 5:19-21, pokazując w praktyce że Żydzi, byli bardziej zdegenerowanymi moralnie niżeli Kananejskie narody, i pobudziło Pawła żeby wykazać, jak jak Izrael był zepsuty w Rzym. 1.

Gal. 5:24-25 implikuje, że w taki sam sposób jak Jezus ukrzyżował Prawo [Kol.2:14] przez Swą śmierć na krzyżu, tak samo wczesny kościół powinien ukrzyżować Prawo i pożądliwość, którą ono spowodowało poprzez specyficzne zaparcie się pragnieniom ciała: “Ci, którzy są Chrystusowi ukrzyżowali ciało wraz z jego pożądliwościami” To jest powiązane z Rzym. 7:5 “Kiedy byliśmy w ciele to pragnienia grzechu, które było przez Prawo, pracowało w naszych członkach”. “Kiedy byliśmy w ciele” ma powiązanie do `Kiedy byliśmy pod Prawem`. Tak wiec Paweł implikuje, że on już nie jest `w ciele`, w którym był jeżeli `ciało` odnosiło się do ludzkiej natury.

Heb. 2:14; mówi, że Diabeł był zniszczony przez śmierć Chrystusa. Greckie słowo `zniszczyć` jest tłumaczone usunąć w Efezjan 2:15: “Usunął [Darby: `anulował`] w swoim ciele wrogość, nawet prawo nakazów zawartych w przepisach”. To by postawiło na równi Diabła z wrogiem, albo z cielesnym umysłem [Rzym.8:7] spotęgowanym Prawem Mojżeszowym; pamiętajmy tutaj, że List do Hebrajczyków był napisany szczególnie do Żydowskich Chrześcijan. Prawo było doskonale same w sobie. Same w sobie nie służyło grzechowi, ale wpływ jaki miało na człowieka było pobudzanie `Diabła` wewnątrz człowieka z powodu naszego nieposłuszeństwa. “Mocą grzechu jest Prawo” [1 Kor.15:56]. Grzech korzystając z nakazu, zwiódł mnie, a przez to zabił mnie [Rzym.7:8,11]. Stąd “zapłatą za grzech [pobudzony przez Prawo] jest śmierć” [Rzym. 6:23]. Jest całkiem możliwe, że grzech w Rzym.6, któremu nie powinniśmy służyć, może mieć jakiś odnośnik do Prawa Mojżeszowego. Jest prawdopodobne, ze Judaiści byli największym źródłem fałszywych nauk we wczesnym kościele. Twierdzenie, że Paweł zwalczał Gnostycyzm jest anachronizmem, ponieważ herezje Gnostycyzmu zaczęły się rozwijać znacznie później. Chocian to prawda, że początkowe idee Gnostycyzmu były zapoczątkowane przez Judaistów, przez twierdzenie, że grzechu nie trzeba brać na poważnie, ponieważ Prawo zapewniało sposobi, aby go obejść. Prawo wyprodukowało zewnętrzny płaszczyk w “ciele”, na przykład w znaku obrzezania [Rzym.2:28].

Jest częste powiązanie pomiędzy grzechem [Diabłem], a Prawem Mojżeszowym przez całą księgę Rzymian [I tu nie twierdzę, że Prawo samo w sobie jest grzeszne- prowadziło do grzechu z powodu ludzkiej słabości]. Wyrazistym przykładem tego jest List do Rzymian 6, mówiący o umieraniu dla grzechu i życiu dla sprawiedliwości, podczas gdy Rzymian 7 mówi takim samym językiem na temat Prawa; tak wiec: “ten co jest umarły jest wolny od grzechu…jesteście martwi grzechowi” [Rzym.6:7,11] por.”Jesteście martwi dla Prawa” [Rzym.7:4]. Inne istotne przykłady są zawarte w poniższej tabeli:

“Z uwagi na bezsilność Prawa, które było za słabe z powodu cielesnej natury, Bóg posłał swojego Syna w obrazie wewnętrznego ciała grzechu i ofiarując je za grzech osadził [potępił] grzech w ciele wewnętrznym” (Rzym. 8:3) - por. Gal. 4:4-5, “urodzony z niewiasty, poddany Prawu”. Głównym punktem Pawłowego argumentu, jest to że będąc ochrzczony powinni zostawić Prawo, ponieważ miało związek z grzechem, od którego chrzest ich uwolnił- zapoznał ich ze zbawieniem przez czystą łaskę w Chrystusie. W Hebrajczyków jest tam takie same powiązanie, gdzie jest napisane o “Cielesnych nakazach” [Heb.9:10; 7:16]. Być usprawiedliwionym przez Prawo znaczyłoby “być uczynionym doskonałym przez ciało”, tak bliskie jest powiązanie pomiędzy ciałem, a Prawem [Gal.3:2,3]. “My [którzy porzucili Prawo]…nie chlubimy się w ciele [tzn. Prawie]. Chociaż miałbym ufność także w ciele…”[Fil.3:3-4], a dalej Paweł mówi o rzeczach, które dałyby mu wysokie poważanie w świetle Prawa i Żydowskiego systemu. Ale te rzeczy Paweł wiąże z “ciałem”.

Paweł podsumowuje ten proces dowodowy w Kolosan 2, gdzie, w kontekście chrztu, ostrzega wiernych, żeby nie wracali do Prawa. On przekonuje “ jeśli umarliście z Chrystusem [w chrzcie] z dala od żywiołów świata, dlaczego, jak żyjący w [Żydowskim] święcie,[tzn pod Prawem] poddajecie się jakiemuś nakazowi…?” [:20]. Prawo byli “przeciwko nam…przeciwstawne nam” [Kol.2:14]- stąd jest nazwane przeciwnikiem/Szatanem. Rodzeni Żydzi pod Prawem Mojżeszowym, w przeciwieństwie do przymierza Abrahamowego dotyczącego Chrystusa, są nazwani “dziećmi ciała” [Rzym.9:8]. Podobnie ci, którzy są pod Prawem są upodobnieni do niewolnicy “urodzeni według ciała” [Gal.4:23]. Paweł udawania: Czy jesteście doskonali według ciała?...otrzymaliście ducha przez uczynki Prawa? [Gal.3:2,3] – “przez ciało” jest postawione na równi z “przez Prawo”. Teraz możemy zrozumieć dlaczego Heb.7:16-18 mówi o “Prawie cielesnych nakazów…słabość i bezowocność”. Jest tu powiązanie do sformułowania “slaby w ciele” [Mt.16:41]. Rzym 8:3 mówi zatem, że Prawo jest “słabe w ciele”.

"bóg tego świata"
Biblia wyjaśnia samą siebie, “bóg tego świata [aion]” w 2 Kor. 4:4, musi być podobny do “książę tego świata [kosmos]” [Jana 12:31; 14:30; 16:11]. Zarówno Żydowski wiek [aion] oraz kosmos zakończył się w A.D.70. W tym kontekście, Paweł mówi w 2 Kor.3 o chwale jaśniejącej od twarzy Mojżesza, która oślepiała Izraela, tak że nie mogli widzieć prawdziwego ducha w Prawie, który wskazywał na Chrystusa. Podobnie też, przekonuje on w rozdziale 4, że Żydzi z pierwszego wieku nie widzieli “światła chwalebnej  [por. chwała jaśniejąca na twarzy Mojżesza] ewangelii Chrystusowej” ponieważ byli oni wciąż zaślepieni przez “boga tego świata”- władcy w Żydowskim wieku. “Książę” albo “Bóg” “świata” [wieku] był Żydowskim systemem, zamanifestowanym w czasie Mojżesza i jego Prawie. Zauważ jak Żydzi są opisani jako chełpiący się prawem… chełpili się przy Bogu [Rzym.2:17,23]. Dla nich, Prawo Mojżeszowe stało się bogiem ich świata. Chociaż to powiązanie nie jest wyraźne, to jednak wygląda na to, że nie ma powodu aby wątpić że “książę tego świata” i “Szatan” są powiadani. Jest widoczne z Dziejów [9:23-25,29-30; 13:50,51; 14:5,19; 17:5,13; 18:12; 20:3], że Żydzi byli głównym Szatanem albo przeciwnikiem wobec wczesnych Chrześcijan, a zwłaszcza dla Pawła. Oczywiście musimy pamiętać, że jest różnica miedzy osobistym charakterem Mojżesza, a Prawem którym zarządzał; ten kontrast jest ciągle wskazywany w Hebrajczyków. Podobnie też Prawo było “Święte, sprawiedliwe i dobre”, ale jego rezultatem był grzech z powodu ludzkiej słabości – było “słabe z powodu ciała”, tłumacząc dlaczego idea Szatana/grzechu jest powiązana z Prawem. Z tego powodu w praktyce było “służbą potępienia”, tak więc w sposób znaczący `przeciwnikiem` [Szatanem] dla człowieka; ponieważ w rzeczywistości, “z powodu Prawa działało w członkach doznanie grzechu” [Rzym.7:5].

Żydowska Opozycja Jako Szatan W Rzymian 16
Żydowski system przestał być poważnym przeciwnikiem albo Szatanem dla Chrześcijan zaraz po zniszczeniu w 70.A.D, jak Paweł prorokował: ”Bóg pokoju wkrótce zetrze Szatana pod waszymi stopami” [Rzym. 16:20]. Bliższe stadium kontekstu, odkrywa bardziej dokładnie mentalność Judaizującego Szatana. Szatan będący starty pod stopami jest aluzją do węża będącego startym w Rodzaju 3:15. Tak więc Żydzi są upodobnieni do Szatana-węża w Rodzaju [tak jak i w Jana 8:44], w powodowaniu “rozłamów i wykroczę przeciwnych doktrynom, których się nauczyliście” [Rzym.16:17]. Inne detale w Rzym 16 teraz pasują do  kontekstu Rodz.3:15: “to są tacy, którzy służą…ich własnym brzuchom; i przez piękne słowa i pochlebną mowę zwodzą serca prostaczków” [:18]. Piękne słowa Judaistów były jak słowa węża. Zamiast `Dlaczego nie zjeść owocu”? było `Dlaczego nie przestrzegać prawa?”. Iz.24:6 wcześniej uwypuklił ten punkt, że z powodu grzechu kapłanów “ziemie pochłania przekleństwo”; “ich jad jest jak jad żmijowy [Ps 140:4]

Drzewo życia reprezentuje Prawo – ponieważ “przez prawo jest znajomość grzechu” [Rzym.3:20]. Liście figowe, którymi Adam i Ewa się okryli także symbolizuje Prawo, wiedząc, że zostały one zastąpione zabitą owcą. Ich początkowy błyszczący się wygląd jest symbolem pokrycia grzechu przez Prawo, które zwiędło z czasem. Drzewo figowe jest symbolem Izraela. Zdaje się to rozsądnym, aby wyciągnąć wniosek, że po zjedzeniu owocu z drzewa wiedzy, zrobili fartuchy z jego liści, tak tedy drzewo znajomości [wiedzy] jest drzewem figowym. Zarówno drzewo, jak i liście symbolizują Prawo i Żydowski system; jest to zatem rozsądne, aby mówić, że liście były z tego samego drzewa. Warto też zanotować, że kiedy Chrystus opisywał wygląd Faryzeuszy jako “piękny” na zewnątrz, to użył słowa, które w Septuagincie było użyte odnośnie drzewa znajomości, tak jakby były one powiązane [Mat.23:27].

Wygląda na to, jak gdyby Judaiści mówili: `Czy Bóg powiedział wam, że nie możecie przestrzegać prawa? Dlaczego wiec je ustanowił? To może wam tylko zrobić dobrze, da wam to wielką duchową wiedzę`. Kol.2:3-4 wskazuje, że tego typu przekonywania miały miejsce: “W [Chrystusie] są ukryte całe skarby mądrości oraz wyższego poznania. Mowę to, aby was nikt nie oszukiwał w przekonywującej mowie”. Tu znowu jest jeszcze jedna aluzja do węża. Ponieważ cała duchowa wiedza jest w Chrystusie, Paweł mówi, nie bądźcie zwiedzeni ofertą głębszej wiedzy. Tak więc relacja Adama i Ewy z Bogiem w Edenie, którego zazdrościł wąż i złamał jest paralelą do nas będących “w Chrystusie” z całą duchową wiedzą jaka się z tym wiąże. Stąd Paweł ostrzega Koryntian: “Boje się…jak wąż zwiódł Ewę swą podstępnością, tak i wasze zamiary mogą być skażone, daleko od prostoty która jest w Chrystusie” [2 Kor.11:3]. “Prostota w Chrystusie” była tedy taka sama, jak i relacja człowieka z Bogiem w Edenie. Tak wiec znowu widzimy Judaistycznych fałszywych nauczycieli przyrównanych do Szatana-węża z Rodzaju. Tytusa 1:10 oraz 2 Piotra 2:1-3 bardziej szczególnie definiuje tych ludzi, którzy używają obfite [brednie] słowa i zwodzenie, tak jak i ci z “obrzezanych”, tzn. Żydowskich fałszywych nauczycieli. Ci w 2 Piotra 2 są opisani jako mówiący źle o Aniołach [:12 por. Judy 8] – w taki sam sposób jak wąż mówił źle o nakazie Anioła danym w ogrodzie Eden. Było pokazane, że jest Aramejskie powiązanie, który łączy węża [hewya] z ideą uczenia [hawa], a także EWA, fałszywy nauczyciel Adama [Hawah] [2].

Wracając do Rzymian 16, Judaistyczni Szatani/przeciwnicy są opisani jako służący “wlanemu brzuchowi” [:18] tak jak i wąż. Być może wężowi spodobał się wygląd owocu i zapragnął go i chciał usprawiedliwić swoje własne spożywanie go; aby to zrobić, przekonał Ewę żeby jadła. Ponieważ służył własnemu brzuchowi, musiał się czołgać na nim. Podobnie Judaiści chcieli być usprawiedliwieni w trzymaniu Prawa, tak więc przekonali Ewę, chrześcijańską oblubienicę Chrystusa [2 Kor. 11:1-3], do zrobienia tego samego. “chce byście byli roztropni względem szlachetnego, a prostodusznymi [nieszkodliwymi. AV] względem złego” [Rzym.16:19] – “bądźcie roztropni jak węże [w pierwszym rzędzie odnosząc to do Faryzeuszy?] i szczerzy jak gołębice” powiedział Jezus [Mat.10:16].

Zakończenie
Skala Żydowskiej opozycji do Ewangelii Chrystusowej jest wyraźnie widoczna w całym Nowym Testamencie, jeżeli nawet trzeba `czytać miedzy liniami` żeby to zobaczyć. Poprzez pośrednie i bezpośrednie aluzje, Żydzi są opisani jako wielki `Szatan` albo przeciwnik dla Chrześcijańskiego przesłania w pierwszym wieku.

Odnośniki
(1) Eckhard Schnabel, Early Christian Mission (Downers Grove: I.V.P., 2004) Vol. 2 s. 1026.
(2) Elaine Pagels, The Gnostic Gospels (Garden City: Doubleday, 1989) s. 30.