1-2 Diabeł Po Nowym Testamencie
Nowy Testament objawia tego samego Boga jaki jest pokazany w Starym Testamencie. Bóg jest wciąż przedstawiony jako źródło naszych prób, naszego sądu, a także początek grzechu jest zlokalizowany w ludzkim umyśle. Boża supremacja jest podkreślona z naciskiem w taki sam sposób jak to jest zrobione w Starym Testamencie. Nawet bestia z Objawienia 17:17 `wypełnia Jego wolę`. Ci co są prześladowani przez nią “cierpią zgodnie z wolą Boga”[1 Piotra 4:19]. Ale historia, którą teraz będziemy rozważać wykazuje znowu na nowo jak lud Boży ma nieskończoną skłonność żeby dodać i zmienić najbardziej podstawowe nauki Bożego Słowa.

Jest to godne uwagi, aby zauważyć, że pogańskie bóstwa “ich charakter i natura, była pozostawiona, ale teraz jest zrozumiała i przedstawiona w Chrześcijańskim kontekście”[1]. To się wydarzyło na rożne sposoby. Rozważ następujące przykłady:
Chrystus =Apollo [bóg słońce]
Bóg Ojciec = Zeus, Kronos
Dziewica Maryja = Magna Mater, Afrodyta, Artemis
Duch Święty = Dionizos [duch ekstatyki], Orfeusz
Szatan = Pan, Hades, Prometeusz
Świeci = Zastępy Aniołów
Michał Archanioł = Mars
Św. Krzysztof = Atlas.

W naszym kontekście, zauważmy w jaki sposób Pan i Hades zostali sprowadzeni do odstępczego Chrześcijaństwa jako “Szatan”. Chrześcijańska sztuka jest wyraźnym odzwierciedleniem idei, które są charakterystyczne dla popularnego Chrześcijaństwa. “Najwcześniejszy Chrześcijański obraz Diabła możemy znaleźć w  pracy Robbula Gospels, którą pochodzi z AD586… dlaczego Chrześcijańska sztuka nie pokazuje Diabła przed szóstym wiekiem, jest nam nie znane”. Być może odpowiedź jest prosta- ponieważ ta idea była wciąż w stanie rozwoju. Badania wczesnych Ojców kościoła wykazują jak idea Diabła, jako osoby i upadłego Anioła, zaczyna się rozwijać. Pisząc przy końcu I wieku, Klement z Rzymu napisał do Koryntian jak Szatan był osobą, która zachęcała Chrześcijan do grzechu [Klement 51:1]. Ignacy, który żył w tym samym czasie, zaczął pisać o dobrych i złych Aniołach w Niebie oraz że ci grzeszni podążają za Diabłem [Trallians 5:2; Smyrneans 6:1; Efezjans 13:13:1]. Podczas gdy Chrześcijanie spotykają się z opozycją i prześladowaniem, frazeologia Diabła zaczyna być odnoszona do nich- Żydzi, heretycy, poganie, itd., są postrzegani jako po stronie Szatana, odzwierciedlając na ziemi kosmiczną wojnę między Chrystusem, a Szatanem, która niby to trwała w Niebie. List Polikarpa do Filipian pochodzący z około AD150 idzie dalej rozwijając tą idee- on widzi tych, co się nie zgadzają z nim, nie jako takich, którzy mają inna opinię, ale jako naśladowców Szatana. On, a także inni zaczęli przybierać pozycje Boga, podobnie jak mnóstwo innych w późniejszych czasach, i używają idei kosmicznej wojny dziejącej się na ziemi [oczywiście opisując siebie jako sprawiedliwych bohaterów], jako dobry sposób, żeby oczernić oponentów. Te idee były używane, aby usprawiedliwić wyprawy krzyżowe, w podobny sposób jak się usprawiedliwia wojny w dzisiejszych czasach. Po jednej stronie są źli, są odbiciem Szatana, a po `naszej stronie` są dobrzy, których popiera Bóg. Myśmy już wykazali Biblijnie, że nie ma kosmicznej wojny w Niebie; nawet ten symboliczny opis walki o władze z Objawienia 12 jako “wojny w niebie”, jest proroctwem sytuacji, które będzie tuż przed drugim przyjściem Jezusa. Tak więc popularna pogańska idea  kosmicznej wojny była sprowadzona do Chrześcijaństwa i użyta, aby oczernić każdego, który jest widziany jako przeciwnik Chrześcijan. To umożliwiło `Chrześcijanom` by używać najbardziej brudnego i zaciekłego języka przeciwko swoim przeciwnikom. Taka agresywność była oparta na przeświadczeniu, że się czyni wolę Bożą, i że ta kosmiczna walka ma także swoje odzwierciedlenie na ziemi. Jakże dalekie było to zachowanie od przykładu Jezusa, który głosił z pokorą, pokojowo i z miłością nawet do swoich przeciwników i w dniach swoich cierpień. Chociaż z pozoru to może wyglądać jak akademiczna dyskusja: czy jest albo czy nie ma kosmicznej wojny, to jednak rzeczywistość wskazuje, że ci którzy wierzą w taką, mają też skłonność widzieć siebie jako walczących po stronie Boga tu na ziemi, tak więc zwycięstwo w tej walce usprawiedliwia jakiekolwiek środki, które są używane. Tak jak zresztą w każdej wojnie [2].

Z biegiem czasu zasadnicze pytania dotyczące osoby upadłego Szatana, zaczęły się pojawiać. Niektóre z nich są pokazane w Sekcji 3-2. Jedno z tych pytań było bardzo proste: gdzie jest Szatan? Czy jest on na ziemi, czy gdzieś w pośrodku przestrzeni czy morze pod ziemią? Potrzeba by znaleźć miejsce pobytu Szatana była jednym z powodów dlaczego Chrześcijański sposób rozumowania odszedł od Biblijnej nauki, że `piekło` to po prostu grób, oraz zamieniło grób w miejsce nieopisanych cierpień, zamieszkałe przez upadłego Szatana. Na temat `piekła` napisałem szerzej w Sekcji 2-5.

 “Ody Salomona”, Żydowsko-chrześcijańska praca z drugiego i trzeciego wieku AD, była pierwszą, która twierdziła, że Diabeł zamieszkuje w martwym centrum ziemi, w najniższym miejscu piekła[3]. Później Dante rozwinął tą idee w sposób bardzo graficzny i później spopularyzował tą ideę. Nie mniej jednak to była Grecka filozofia, zwłaszcza Platonizm i Gnostycyzm, która miała znacznie większy wpływ na Chrześcijańskie myślenie. Platonizm zakładał, że były pośrednie istnienia pomiędzy bogami, a ludźmi nazywani demonami [daimon]. Ta idea była pomieszana w umysłach wielu Chrześcijan z Aniołami, o których Biblia mówi. Nie mniej nie ma wątpliwości co do tego w, jaki sposób Biblia opisuje demony- więcej na ten temat Sekcji 4-2.

Septuaginta,  Greckie tłumaczenie Starego Testamentu, zawsze tłumaczyła Hebrajskie słowo ma`lak jako angelos [“anioł”], a nie jako daimon [“demon”]. Ale pośród generalnych tendencji mieszania pogańskich poglądów z Chrześcijańską nauką, było to łatwe żeby zrobić te powiązania- i w taki sposób idea demonów jak i upadłych Aniołów weszła do Chrześcijaństwa. Filo postawił na równi Greckie demony z Aniołami, w które wierzyli Żydzi; także dodatkowo Perskie wierzenia, że są dobre demony oraz jakieś złe demony, łatwo były wpasowane do poglądu, że są dobrzy Aniołowie i źli aniołowie. Ale w naszym kontekście zasadniczym punktem, który chcemy zanotować jest to, że to wszystko było mieszanką Biblijnych nauk z pozabiblijnymi i pogańskimi tradycjami i filozofiami. Nie ma wątpliwości co do tego, że Gnostycyzm miał duży wpływ na wczesne Chrześcijańskie myślenie- listy Jana są pełne ostrzeżeń przeciwko Gnostycyzmowi, precyzując frazy `światłość` i `ciemność` w przeciwieństwie do fałszywych idei, które później zostały sprecyzowane jako Gnostycyzm.

Gnostycy byli dualistami, tzn. widzieli wszystko jako w przeciwstawnych pozycjach. Dla nich, jeżeli Bóg był dobry, to nie może pochodzić od Niego, ale raczej z innego, przeciwnego, niezależnego źródła albo zasad. To była bardziej poukładana  i bardziej złożona forma tego, w co Persowie wcześniej wierzyli, z ich bogami światła i bogami ciemności, bogami pokoju i bogami nieszczęścia. Ten Perski sposób wierzenia został podważony w Izajasza 45:5-7, ostrzegając Żydów w Perskiej niewoli, że Bóg Izraela sam jest źródłem światłości i ciemności, pokoju i nieszczęścia. Gnostycy uważali, że ten świat jest beznadziejnie zły, dlatego Bóg dobra jest daleki od tego. Oni udowadniali, zwłaszcza przez ich głównego zwolennika, Marcina, że Bóg nie może być całkowicie dobry, całkowicie wszechpotężny i w tym samym czasie stworzył i dopuścił istnienie złego świata. Oczywiście oni przeoczyli cały sens Chrześcijaństwa- że jedyny Bóg wszelkiego dobra kocha grzeszników i zły świat tak bardzo, że On dał Swojego Syna, który był “w postaci grzesznego ciała” [Rzym.8:3], tak że On nie tylko wszedł na bezbożny świat i jego nikczemnych mieszkańców, ale także by go zbawić. Gnostycy odrzucają to i zdecydowali, że ten grzeszny świat jest jest stworzony i podtrzymywany przez innego boga, Szatana. R.M.Grant wskazał, że głównym wyzwaniem Gnostycyzmu dla Chrześcijańskich przywódców jest to, żeby zdefiniować Diabła bardziej uważnie, jeżeli zamierzają go głosić- tak więc pojawiła się następna faza w rozwoju dogmatu Diabła [4]. Stopniowo z biegiem czasu, Diabeł był używany jako groźba – jeżeli nie wspierasz kościoła; nie płacisz należności; nie popierasz przywódców, to Diabeł będzie cię męczył w ognistym piekle. Ta idea zawsze wydawała się dziwna w świetle słów samego Pana, że niegodziwi będą ukarani w [przenośni] ogniu “przygotowanym dla Diabła i jego aniołów [naśladowców] (Mat.25:41). To są Aniołowie Jezusa, a nie Diabła, którzy będą karać niegodziwych (Mat.13:42-50]. Przekręcanie Pisma i czynienie Diabła katem w piekle, stoi w przeciwieństwie do wypowiedzi Pana Jezusa.

 Odnośniki
(1)Richard Tarnas, The Passion Of The Western Mind: Understanding The Ideas That Have Shaped Our Worldview (London: Pimlico / Random House, 2000) s. 110. (2) Tendencja aby demonizować innych w sposób duchowy, w moim zrozumieniu, jest największym psychologicznym powodem rozwoju idei osoby Szatana. Temat ten jest zbadany i uwidoczniony w M.E. Hills, Human Agents Of Cosmic Power (Sheffield: S.U.P., 1990), zwłaszcza rozdział 5.
(3) Odes Of Solomon 42 in J.H. Charlesworth, The Odes Of Solomon (Missoula: Scholar's Press, 1977).
(4) R.M. Grant, Gnosticism And Early Christianity (New York:Columbia University Press, 1966) s. 128-131;
zobacz także Elaine Pagels, The Gnostic Gospels (New York: Random House, 1979).

Wstep

Rozdzial 1: Historia Doktryny
1-1 Historia Diabla I Szatana W Starotestamentowych Czasach
1-1-1 Izrael w Niewoli: Babilonskie I Perskie Wplywy
1-1-2 Grecki Wplyw
1-2 Diabel po Nowym Testamencie
1-2-1 Szatan wedlug Jystyna Meczennika
1-2-2 Szatan wedlug Ireneusza i Tertuliana
1-2-3 Szatan wedlug Clemensa i Orygena
1-2-4 Szatan wedlug Lactanjusza i Anastazjusza
1-2-5 Szatan wedlug Augustyna
1-3 Szatan w Sredniowieczu
1-4 Szatan od Czasow Reformacji
1-4-1 Szatan w Raju Utraconym
1-5 Protestanci: Opor Popularnej Ideii Diabla
1-6 Diabel I Szatan we wspolczesnym mysleniu

Rozdzial 2: Niektore Podstawowe Nauki Biblijne
2-1 Aniolowie
2-2 Pochodzenie Grzechu i Zla
Dygresja 2: Rzymianie oraz madrosc Solomona
Dygresja 3: Kontekst Rodzaju 1-3
2-3 Szatan i Diabel
2-4 Zydowski Szatan
2-5 Pieklo
Dygresja 4 "Duchy w wiezieniu"

Rozdzial 3: Praktyczne Powiazania
3-1 Niektore Praktyczne Powiazania
3-1-1 "Byc duchowego usposobienia": Sedno Chrzescijanstwa
3-2 Diabel i Szatan: Trudne Pytania

Rozdzial 4: Demony
4-1 Diabel, Szatan i Demony
4-2 Demony i Balwany
4-3 Demony i Choroby
4-4 Jezyk Tamtych Dni
Dygresja 5 Bog Adoptuje Ludzka Perspektywe
4-6 Demony: Dlaczego Jezus Nie Skorygowal Ludzi?
4-7 Psychologia Wiary w Demony
4-8 Demony: Podsumowanie

Rozdzial 5: Niektore Przekrecone Wersety
Rozdzial 5 Studium Niektorych Biblijnych Wersetow Ktore Wspominaja Diabla i Szatana
5-2 Waz w Edenie
5-3 Synowie Bozy i Corki Ludzkie
5-4 Szatan w Hioba
5-4-1 Satan w Hioba: Wspolwierny?
5-4-2 Szatan w Hioba: Aniol-Szatan?
5-4-3 Obalenie Mitu 'Szatana' w Hioba
5-5 Lucyfer Krol Babilonu
5-6 Nanaszczony Cherubin
5-7 Szatan w Zachariasza 3
5-8 Kuszenie Jezusa
5-8-1 Jezus Na Pustyni: Studium Jezykowe Oraz Natura Pokus
5-8-2 Kuszenie Na Pustyni: Spojrzenie W Myslenie Jezusa
5-9 Nieczyste Duchy
5-10 Diabel I Jego Aniolowie
5-11 Szatan Zabiera Slowo
5-12 Szatan Jak Blyskawica
5-13 Szatan Wstepuje w Judasza
5-14 Piotr I Szatan
5-15 Wasz Ojciec Diabel
5-16 Przesladowanie Przez Diabla
5-17 Dziecko Diabla
5-18 Moc Szatana
5-19 Wydanie Szatanowi
5-20 Bog /Ksiaze Tego Swiata
5-21 Aniol Swiatlosci
5-22 Wyslannik Szatana
5-23 Ksiaze Nadziemski
5-24 Dawac przystep Diablu
5-25 Zasadzki Diabelskie
5-26 Sieci Diabelskie
5-27 Poszli za Szatanem
5-28 Przeciwstaw Sie Diablu
5-29 Lancuchy Ciemnosci
5-30 Cialo Mojzesza
5-31 Synagoga Szatana
5-32 Michal i Wielki Smok
5-33 Diabel i Szatan Zwiazani
Dygresja 6: "Czlowiek Bezprawia " (2 Tes. 2)

Rozdzial 6: Troche Koncowych wnioskow
6-1 Prawdziwy Diabel: Koncowe Wnioski
Legion i Gadarenskie Swinie